'Stap achterop, dan rijden we ons te pletter,' sprak Michonis, met het pistool achter Frisia's rug. Met deze zin treedt de lezer van Doodskreten worden graag gehoord de wereld van Sylvia Hubers binnen. Een macabere wereld? Dat blijkt mee te vallen, maar zeker is dat dreiging, angst en onzekerheid voortdurend op de loer liggen. Deze stemmingen worden afgewisseld door relativerende humor en nu en dan venijnige spot. Doodskreten worden graag gehoord biedt 18 afwisselende korte verhalen: breekbare jeugdherinneringen, sprookjesachtige fantasieën en berustende observaties, waarin zowel ontwrichtende obsessies als in stilte verwerkt verdriet wodne verbeeld. Het resultaat is een bundel die zowel herkenning als verontrusting kan oproepen, maar nimmer onverschillig laat.

Uitgave: LIFT 1988